آفتاب حُسن
ای آفتاب حُسن برون آ، دمی ز ابر* آن چهره مشعشع تابانم آرزوستآفتاب حُسن
ای آفتاب حُسن برون آ، دمی ز ابر* آن چهره مشعشع تابانم آرزوستدرمحضر نور- حکم 3
بسم الله الرحمن الرحیم
از حِکمت های نورانی حضرت امیرمومنان صلوات الله و سلامه علیه
در محضر آیت الله استاد محمد شجاعی (مد ظله العالی)
اَلبُکاءُ مِن خَشیَةِ الله مِفتاحُ الرَّحمَةِ غرر الحکم ج2 ص 121
گریه کردن از ترس، باب رحمت را بازمی کند. انسان در خلوت با ترس گریه کند، در خلوت؛ در خلوت کسی نفهمد؛ از خشیت گریه کند. با گریه اینها را بخواهید باب رحمت به رویتان باز می شود؛ خدا دعایتان را مستجاب می کند.
اَوفَر الناسِ حَظاً فی الاخرةِ اَقَلُهُم حَظاً فِی الدّنیا غرر الحکم ج2 ص 442
آنهایی که در آخرت حظ زیادی می برند آنهایی هستند که در دنیا حظ کم داشته باشند. هر چه حظش در دنیا کمتر باشد در آخرت حظش بیشتر است. روی همین حساب فرموده:
اَعقَلُکُم اَطوَعُکُمعاقل ترین شما، مطیع ترین شماست.
در محضرنور - حکم 2
بسم الله الرحمن الرحیم
از حکمت های حضرت امیرالمؤمنین صلوات الله و سلامه علیه
در محضر آیت الله استاد محمد شجاعی (مد ظله العالی)
اَکیَسُ الناس مَن رَفَضَ دُنیاه غررالحکم جلد1 ص370
زیرکترین و زرنگترین مردم کسی است که دنیا را یک دفعه کنار بگذارد؛ هر چه غیر خداست با خودتان تطبیق کنید، با عملتان؛ اینها برای تطبیق است، اگر کسی بخواهد دنبال قضیه را بگیرد. این « خودتان » گفتن باعث می شود انسان خودش را تطبیق نکند؛ « خودمان ».
پس کلام پاک دردلهای کور می نپاید می رود تا اصل نور
کلام پاک وقتی به دل من رسید، اگرجای خود را ندید، می رود به اصل خود. باید گوش شنوا باشد نه از آن گوشهایی که بین دو گوش سوراخ است؛ از این می شنود و از آن بیرون می رود.
هر کلام پاکی، قرآن فرمایشات معصومین علیهم السلام، همه حقایق عبودی، حِکَم هستند؛ حال بخشی از سخنان حضرت علی علیه السلام را حِکَــم نامیده اند ولی همه حکم هستند .
مَن یُوت الحکمة فقد اوتی خیرا کثیرا(سوره بقره 269)
لقد اتینا لقمان الحکمة ( لقمان 12)
پس کلام پاک دردلهای کور می نپاید می رود تا اصل نــــور
وان فسون دیو دردلهای کـژ می رود چون کفش کژدرپای کژ
(مولوی)
این مال ماست در مقابل آن کلام پاک.
اگر دیدید اینها که شنیده ایم از قرآن و روایات، در دل ما جا نکرده و ما عوض نشدیم، ( من همان خاکم که هستم، البته عوض شدن نیست، بدتر شدن است ) این جور هم هست؛ چرا؟ پس کی، پس چطور؟ اگر اینها حقیقت است پس چه باید کرد؟
آموزه های اربعین
اربعین، بازگشت قافله ای است به کربلا که حدود 215روز آرامش به خود ندیده است و چهل روز سخت و دشوار و غم بار را پشت سر گذاشته است. قافله ای که باید در اوج شکستگی باشد، اینک سرفراز و پیروز باز می گردد؛ شرنگ شکست را در کام عبیدالله زیاد و یزید ریخته است. قدرت غاصبانه ی آنان را به باد انتقاد گرفته است و پرده های دروغ و فریب و تزویر را پس زده است تا تماشای حقیقت را ممکن سازد. اربعین تجسم رسوایی ستم است و پیروزی حق مظلوم
اربعین، عدد کمال است؛ کمال تابستان چلّه ی تابستان است و کمال زمستان، چلّه ی زمستان، چهل سالگی سنّ کمال است و نقطه ی بعثت و برانگیختگی پیامبران، اربعین روز رسیدن به کمال است. کمال عاشورا، اربعین است، کمال همه ی رفتن ها، کمال همه ی تکاپوها و تلاش ها . کربلا در اربعین آینه ی به قلّه رسیدگانی است که چهل منزل تا مقصد را یک نفس و هم نفس می پیمایند و در این راه، رخوت و سکون و عقب گرد نمی شناسند.
در محضر نور - حکم 1
بسم الله الرحمن الرحیم
از حکمت های حضرت امیرالمؤمنین صلوات الله و سلامه
در محضر آیت الله استاد محمد شجاعی (مد ظله العالی) 
من غَلبَ نفسَه فقد غَلبَ الشیطان
کسی که غلبه بر نفس کند، قهرا بر شیطان غالب شده است، جهتش هم این است که شیطان برای اغوای انسان از طریق نفس اماره اش وارد می شود؛ یعنی ابزار عمل شیطان، نفس اماره است. شیطان گفته قسم به عزت تو، من همه را اغوا می کنم (فبعزتک لاغوینهم اجمعین) مگر بندگان مخلص را (الا عبادک منهم المخلصین).مخلص (با فتحه) یعنی خدا آنها را برای خود خالص گردانیده، تخلیص شده از جانب پروردگار. مخلص (با کسره) آن است که خودش، خودش را خالص کند. انسان از مخلص به مخلص (با فتحه) می رسد.
مَن اَسخطَ نَفسَه فَقد اَرضی رَبَه.........
منبع: www.shojaee.org
ادامه مطلب ...
رضای رحمان
... بعضی از جملاتی که در زیارتهاست، این چنین میفرماید: « یا مَن رِضاهُ مِن رِضَا الرَّحمن وَ سَخَطُهُ مِن سَخَطِ الرَّحمن » خوب این جمله ساده ای نیست؛ ای آن کسی که رضـایش، رضای رحمـان است و سخطش، سخط رحمان است. رضـای رحمــان، حاملـش حضرت ابـاعبدالله الحسین صــلوات الله علیه است. کـما اینکه سخطش را هم، حاملـش اوست.
سخط حضـرت، سخط رحمــان است و رضــای او رضای رحمــان است؛ و لذا هم انشاالله اگر شما بیـدار بودید، هشیـار بودید و اهـل درد، و خواستید یک وقتی در طــریق عبودیت نظر خـدای متعـال را برای خودتـان کسب کنید، باید سعــی در کسب توجــه حضرت ابـاعبدالله الحسین صلوات الله علیه، داشته باشید، یا من رضاه من رضا الرحمن و سخطه من سخط الرحمن.
... در بعضی از قطعات زیارتهاست که به حضـرت خطاب می کند و می گوید: الله الله تو را به خـدا قسم می دهم که مـرا تنهــا نگذار!
زائر به حضرت خطاب می کند که تنهــا نگذار در آن مسـائل و شدائد و عَقبـات و منـازلی که در پیش است، مرا تنها نگذار؛ مرا تنهـا نگذار در آنجـایی که تو باید به سراغـم بیایی!
خوب اینها اسرار است؛ این برای همه است، برای هرکسی که می خواهد راهی پیدا کند ...